O człowieku doczesnym i wiecznym

Dziś przeżywamy dzień Wszystkich Świętych inaczej niż do tej pory, bo nie odwiedzamy cmentarzy. Ofiarujemy modlitwę za zmarłych. Wspominamy osoby bliskie w zadumie, ciszy i skupieniu. Zastanawiamy się również nad sobą, sensem istnienia w wymiarze osobistym i ogólnoludzkim.

Mottem dzisiejszego dnia mogą być słowa Cypriana Norwida Człowiek doczesny jest co chwila, a wieczny zawsze, które pochodzą z noweli „Bransoletka” napisanej 1858 roku.

Ten moralitet nowelistyczny poza akcją zawiera zaszyfrowany obraz siedmiu sakramentów: chrztu, bierzmowania, pokuty, eucharystii, kapłaństwa, małżeństwa i ostatniego namaszczenia.

Norwid postrzega człowieka wielowymiarowo, nie tylko w rzeczywistości doczesnej, ale i w perspektywie wieczności. Osoba ludzka istnieje jako ciągłość. Ten przeżywany tu i teraz czas doczesny, ziemski jest częścią wieczności. Pokazuje to wielką godność człowieczeństwa, ale i świata jako środowiska ludzkiego życia. Szanujmy i ceńmy tę doczesność, bo jest drogą do ostatecznego celu.

Tagi: Cyprian Norwid, Bransoletka

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *